ارسال و دریافت پیام با گوشی همراه یکی از راه های آسان و کم هزینه جهت ارتباط با افراد است ولی متاسفانه برخی مبتلا به اعتیاد SMS  شده‌اند و همیشه مسیج بازی می‌کنند. این پدیده ضمن فوایدی که دارد، زیان های بی شماری نیز نیز به دنبال دارد از جمله:
1- اتلاف وقت خود و دیگران با چیزهای بیهوده
2- خستگی چشم
3-اسراف مال در ارسال پیامک های بیهوده
4- اتمام سریع شارژ گوشی و اتلاف برق
5- توهین به مقدسات و ارزشهای دینی
6- دروغ بافی و شایعه بازی
7- توهین به اقوام، طوایف و افراد گوناگون
8- توهین به شخصیتهای موثر و سازنده ی دینی، اجتماعی، سیاسی و ....
9- ترویج و گسترش کلمات ، جملات و اشعار ضد اخلاقی
10- غیبت ناحق و زدن تهمت به دیگران
11- بی اهمیت و کم اهمیت نشان دادن فحشاء و منکر و ترویج انحرافات جنسی و فکری در جامعه
ویژگی‌های پیامک خوب
1- کوتاه باشد.
2- آیه، حدیث، دعا، شعر یا نکته ای سودمند باشد.
3- ایمانی، اخلاقی، تربیتی و تبلیغ فضایل و رد رذایل باشد.
4- در راستای تقویت دوستی و محبت خدایی باشد.
5- حاوی اطلاعات عمومی،علمی و آموزنده باشد.
6- مشکلی از مشکلات را حل کند.
7- پرسشی سودمند،یا پاسخ آن باشد.
8- احوال پرسی و خبرگیری از حال دوستان باشد.
9- اطلاع رسانی صحیح، نسبت به چیز یا خبری باشد.
10- فرستنده ی پیام، رعایت مکان و زمان و جایگاه و شخصیت فرد مورد نظر را مدنظر داشته باشد و...

  10 هشدار امنیتی پلیس فتا ناجا به نوجوانان برای ایجاد امنیت بیشتر و دور شدن از آسیب‌های فضای ناسالم دنیای مجازی

1- هیچگونه اطلاعاتی درباره خود و خانواده را در اینترنت افشا نکنید.

2- هرگز فایلی را بدون هماهنگی با والدین خود بر روی کامپیوتر دایورت نکنید.

3- اگر کسی به صورت آنلاین به شما ناسزا می‌گوید یا شما را آزار می‌دهد و یا برایتان ایمیل‌های ناخواسته ارسال می کند، سریعا به والدین خود اطلاع دهید.

4- بخاطر داشته باشید افراد در اینترنت می‌توانند وانمود کنند که شخص دیگری هستند و با ایجاد ارتباط طولانی اینترنتی اعتماد شما را جلب کنند. هرگز حرف‌های آنها را باور نکنید.

5- اگر از اتاق‌های گفتگو چت روم استفاده می‌کنید از نام واقعی یا ایمیل آدرس خود استفاده نکنید و نام‌های متفاوت را جایگزین آن کنید.

6- به یاد داشته باشید دوستی‌های اینترنتی، رابطه و گفتگوها هرگز نمی‌توانند مانند گفتگو با یک شخص واقعی باشد. اگر واقعا نیاز به صحبت کردن دارید سعی کنید با دوستان واقعی خود یا افراد خانواده‌تان صحبت کنید.

7-مراقب کسانی که درباره اطلاعات شخصی شما پرسش می‌کنند باشید و در صورت امکان سریعا ارتباط را قطع کنید.

8-هرگز کالایی را بدون اجازه و هماهنگی با والدین خود به سرعت و آنلاین خریداری نکنید.

9-در صفحه‌های عضویت در سایت های گوناگون و مخصوصا اتاق‌های گفتگو هرگز نام واقعی، تاریخ تولد، آدرس خانه، مدرسه و هر چیزی که ممکن است از آن سوء استفاده شود را وارد نکنید.

10-هرگاه می‌خواهید وارد یک اتاق گفتگو شوید، حتما به نام آن توجه کنید و سعی کنید وارد اتاق‌های گفتگویی که توسط سرویس دهنده طراحی شده شوید و از وارد شدن به اتاق‌هایی که توسط امضا ساخته شده اند، Member created room   خودداری کنید.

تقریبا سه سال از هشدار مقام معظم رهبری در ارتباط با دقت در استفاده از نمادها واتفاقاً زمانی نزدیک به یک سال هم از روشن شدن چشم مردم به نمای جدید میدان انقلاب در تهران می‌گذرد، حال آنکه به لطف صهیونیسم بین‌الملل، میدان انقلاب اسلامی تهران امروز صدها ستاره داوود را به نیابت از پرچم رژیم غاصب اسرائیل در قلب خود جای داده است که البته تا کنون شاهد اصلاح افتضاح به بار آمده نبوده‌ایم. بنابراین می‌توان ضرب شست «یدیعوت احارانوت» در مرداد ماه سال گذشته را که نوشته بود: «رژیم صهیونیستی سرگرم فتح میدان انقلاب است.» تحقق یافته خواند و تعبیر این روزنامه صهیونیستی تحت عنوان «نمادی از ایستادن شیطان در قلب راهبردی پایتخت جمهوری اسلامی» را با واقعیت منطبق دانست.

اما ما هرروز باید خودنمایی ستاره‌های داوود روی سازه آن را هم به جان بخریم. بعد از یک سال و نیم تعلل مسئولین بالاخره چه باید کرد؟

لبخند بر لب، چفیه بر دوش، شاخه گل بر دست و ویلچر در زیر پای، تصویری بود که از جانباز بهنام حاجی‌هاشمی در قاب نگاهم نقش بست و به سراغش رفتم.حاجی‌هاشمی پزشک عمومی است. موقع مجروحیت در 26/2/1360 سال آخر دبیرستان بوده و تحصیلاتش را از روی ویلچر دنبال کرده است. آقای دکتر که اینک با یکی از نهادهای نظامی همکاری می‌کند، گفته‌هایش را با جمله‌ای آغاز کرد که حرف دل اغلب بچه‌های جنگ است. «حقیقت را بگویید». حقیقت زندگی یک جانباز یا اصلاً یک معلول، فقط چند روز هفته دفاع مقدس نیست. متأسفانه بعضی وقت‌ها فکر می‌کنم ما برای بعضی از مسئولان حکم یک اتومبیل را پیدا کرده‌ایم که در برخی از اوقات مانند ماشین عروس تزئین می‌شویم تا مردم مثلاً در روز جانباز یا هفته دفاع مقدس دیداری با ما داشته باشند. اصطلاح «ماشین عروس» را آقای دکتر در پاسخ به سؤال ما در خصوص توجه مسئولان به جانبازان گفت تا جمعی از بازدیدکنندگانی که دورش حلقه زده بودیم را به خنده وادارد. لبخندی که نمونه تلخ آن را خودش نیز بر لب داشت و با چنین حالتی حرف‌هایش را در مورد مشکلات جانبازان ادامه داد: صحبت از زخم‌های بستر، کمردرد، کج شدن مهره‌های ستون فقرات یا تشنج و این چیزها تنها بخشی از عوارض ناشی از مجروحیت نخاعی جانبازان است. از پیش در این مورد صحبت‌های بسیاری شده و به نظر من باید از مشکلاتی که باعث عدم حضور مؤثر جانبازان یا معلولین در سطح جامعه می‌شود صحبت کنیم. از پیاده‌روها گرفته تا اماکن آموزشی، محیط‌های کاری حتی پارک‌ها، وسایل نقلیه و خلاصه هرچیزی که فکرتان به آن برسد، تمهیدات لازم برای حضور یک معلول صورت نگرفته و به همین خاطر است که با وجود شعارهای بسیاری که در خصوص حضور معلولین در اماکن عمومی داده می‌شود، ما برای چنین حضوری بسیار در مضیقه هستیم.صحبت از مشکلات جانبازان چیزی نبود که بتوان در یک دیدار چند دقیقه‌ای همه آن را بیان کرد. این نکته مورد تأکید خود حاجی‌هاشمی هم بود و بعد از آنکه تجربیاتش را در خصوص مشکلات جانبازان در اختیارمان گذاشت و ما هم شاخه گل و جعبه شیرینی‌مان را برگ سبزی تحفه درویش کردیم، نوبت به سؤالی رسید که هرچند بارها تکرار شده است، اما صداقت گفتار امثال حاجی‌هاشمی‌ها لطف خاصی به پاسخ‌شان می‌بخشد که شنیدن چندباره‌اش نیز لطف خاصی دارد.می‌پرسیم اگر به قبل از مجروحیت برگردید باز هم این راه را ادامه می‌دهید؟ می‌گوید: صددرصد! این قضیه چیزی نیست که معادلات سیاسی یا نارضایتی از وضع معیشتی یا عدم رسیدگی فلان مسئول بتواند تغییری در آن بدهد. موضوع کاملاً روشن است. دشمن به ما حمله کرد و ما هم براساس اعتقادات‌مان برای حفظ کشور و نظام‌مان با آن به مقابله برخاستیم. من بچه آبادانم و در عملیات مقدماتی شکست حصر آبادان مجروح شدم. از آب و خاک و اعتقاداتم دفاع کردم و هیچ وقت هم از این کارم پشیمان نیستم.

منبع: روزنامه جوان

می گویند آدم های بزرگ در باره ایده ها سخن

آدم های متوسط در باره چیزها سخن میگویند

آدم های کوچک پشت سر دیگران سخن می گویند

آدم های بزرگ درد دیگران را دارند

آدم های متوسط درد خودشان را دارند

آدم های کوچک بی دردند

آدم های بزرگ عظمت دیگران را می بینند

آدم های متوسط به دنبال عظمت خود هستند

آدم های کوچک عظمت خود را در تحقیر دیگران می بینند بینند

آدم های بزرگ به دنبال کسب حکمت هستند

آدم های متوسط به دنبال کسب دانش هستند

آدم های کوچک به دنبال کسب سواد هستند

آدم های بزرگ به دنبال طرح پرسش های بی پاسخ هستند

آدم های متوسط پرسش هائی می پرسند که پاسخ دارد

آدم های کوچک می پندارند پاسخ همه پرسش ها را می دانند

آدم های بزرگ به دنبال خلق مسئله هستند

آدم های متوسط به دنبال حل مسئله هستند

آدم های کوچک مسئله ندارند

آدم های بزرگ سکوت را برای سخن گفتن برمی گزینند

آدم های متوسط گاه سکوت را بر سخن گفتن ترجیح می دهند

آدم های کوچک با سخن گفتن بسیار، فرصت سکوت را از خود میگیرند

ملا نصرالدین هر روز در بازار گدایی می‌کرد و مردم با نیرنگی ، حماقت او را دست می‌انداختند. دو سکه به او نشان می‌دادند که یکی شان طلا بود و یکی از نقره. اما ملا نصرالدین همیشه سکه نقره را انتخاب می‌کرد. این داستان در تمام منطقه پخش شد. هر روز گروهی زن و مرد می‌آمدند و دو سکه به او نشان می دادند و ملا نصرالدین همیشه سکه نقره را انتخاب می‌کرد. تا اینکه مرد مهربانی از راه رسید و از اینکه ملا نصرالدین را آنطور دست می‌انداختند، ناراحت شد. در گوشه میدان به سراغش رفت و گفت: هر وقت دو سکه به تو نشان دادند، سکه طلا را بردار. اینطوری هم پول بیشتری گیرت می‌آید و هم دیگر دستت نمی‌اندازند. ملا نصرالدین پاسخ داد: ظاهراً حق با شماست، اما اگر سکه طلا را بردارم، دیگر مردم به من پول نمی‌دهند تا ثابت کنند که من احمق تر از آن‌هایم. شما نمی‌دانید تا حالا با این کلک چقدر پول گیر آورده‌ام.